Inktvis

Er is vandaag iets gebeurd. Iets belangrijks. Na vier uur lang op de tattoeëertafel te hebben gelegen, en erg gehuild te hebben om de pijn, zei ik tegen de artiest; “music saved me”, om het ongemak van mijn tranen wat weg te lachen. Hij moest hard duwen en krassen, om over mijn littekens heen te kunnen tekenen in mijn huid. Hoewel dat enorm veel pijn deed, zei hij na een tijdje “this… no more, right? Music saved me too”. Op een erg lieve, maar zekere toon.

Op den duur huilde ik half om de pijn, half om zijn warmte (ik had het zelf ijs- maar dan ook ijskoud op die tafel, vechtend om stil te liggen, wat deden zijn secure 37 graden deugd!) en half om het afscheid van mijn getekende verleden. Er bestond geen enkele bijbedoeling, maar tegelijk was de situatie heel geruststellend en veilig. Dat was echt fantastisch, en zeldzaam.

Nu ben ik helemaal leeg. Maar op een goeie manier. De stress op het werk zuigt me op een helemaal andere manier leeg.

Net als ik denk dat ik het niet haal, dat het teveel is, dan overkomt mij zoiets. Bedankt aan mijn engelbewaarder of wat dan ook.

Pendulum

Wat ik het meeste mis, is een achteloze streel over mijn rug, terwijl hij eigenlijk iets anders aan het doen is. Het geluid van een ademhaling. Mijn voeten in bed kunnen opwarmen aan zijn behaarde kuiten. Boos worden omdat de afgeschoren stoppels van zijn baard overal tussen kruipen in de badkamer en ik ze niet weg krijg, maar er eigenlijk diep van genieten dat die daar hardnekkig blijven liggen, als een geruststellende gedachte dat hij niet bij me weg zal gaan. De resten van zijn aanwezigheid vinden in een thuis die we delen, een vuile kom met een lepel of een leeg blikje van iets wat ik niet drink. Ruzie maken over wie mag beslissen wat we op televisie gaan zien. Hem dronken kunnen bellen om vier uur ‘s ochtends en zeggen dat hij me moet komen halen, want ik ben emotioneel en ik wil drama, en dat hij dat dan doet en mijn dronken gezeur ondergaat. Om daar de volgende dag keihard samen mee te lachen. Samen restaurantjes ontdekken, en uren rond de tafel zitten praten over alles wat we met elkaar willen delen. Van hem leren. Hem op slechte dagen heel dicht tegen me aanhouden, ook al is hij te groot en past hij niet in mijn armen. Tegelijkertijd klaarkomen. Durven plassen in de badkamer terwijl hij naast mij zijn tanden poetst. Me hardop afvragen wat ik zou aandoen voor een bepaalde gelegenheid, en advies krijgen waar ik niets aan heb, maar intens van ontroerd raak omdat hij mijn kleerkast en mijn lichaam kent. Hem graag zien, en dat op alle mogelijke manieren mogen laten zien. Wakker worden op een zondag, merken dat hij nog slaapt en tegen hem gaan liggen, waardoor ik terug in slaap dommel van pure vredigheid. Of niet, maar moeiteloos blijf liggen omdat ik gewoon van dat moment geniet.

Ik wil een lief!